Birçok insan merkeziyetsiz depolamadan bahsederken akıllarına gelen ilk isim genellikle IPFS oluyor. Sonuçta bu şey erken çıktı, kulağa da oldukça bilim kurgu gibi geliyor: "İçerik adresleme, eşler arası, kalıcı depolama". Aslında @irys_xyz her şeyi değiştirdi.

Gerçekten kullanan herkes bilir - aslında o, "dünyanın her yerinde paylaşılan bir taşınabilir disk" gibi, kulağa büyük geliyor, ama pratikte "dosya bulamama", "hızın belirsizliği", "veri dostluğa bağlı" gibi çeşitli sorunlarla karşılaşılıyor.

Bir, IPFS'in özsel sorunu: İdealist bir ürün

IPFS'nin temel mantığı "dağıtılmış dosya sistemi"dir, odak noktası "sistem"dir, "pazar" değil.
İki sorunu çözüyor:

Dosya tekrarı yok (CID hash ile)

Dosyalar kaybolmaz (düğüm dağıtımı sayesinde)

Ama "veri saklamaktan kim sorumlu?" sorusunu çözmedi. Teşvik mekanizması olmadığı için, düğümler sevgiyle çalışıyor, kimse o veriyi sürekli senin için saklamayacak.
Stabil erişim istiyorsanız, ek olarak pinning hizmeti satın almanız gerekir.
Bu bir paradoksa yol açıyor:

IPFS merkeziyetsizdir, ancak gerçekten kullanışlı olan kısımlar merkezi hizmetler tarafından devralındı.

İkincisi, Irys: "Dosyaları" "Varlıklara" Dönüştürmek

Irys, idealden bahsetmeden doğrudan ekonomik mantıktan bahsetti.
Onun düşüncesi şu: Eğer depolama değerliyse, madencilerin bunun için para alması gerekir.

Böylece yükleme anında depolama ücretini önceden ödemiş olur, madenciler parayı alır, işi yapar ve uzun süre saklar.
Bu adım aslında "sürdürülebilirlik" sorununu tamamen çözmüş oldu.

Ama daha da önemlisi, bu sadece IPFS'i geliştirmekle kalmıyor, aynı zamanda "verilerin zincir üzerine çıkarılması" meselesini gerçekten Web3 ekonomik sistemine entegre ediyor.
Yukladığınız artık bir yığın statik dosya değil, programlar tarafından tanınabilen ve sözleşmeler tarafından çağrılabilen bir varlıktır.

Bir örnek vermek gerekirse:

Bir NFT resmi gönderiyorsun, onun depolama bilgileri doğrudan akıllı sözleşme tarafından okunabilir ve farklı platformlara dağıtılabilir.

Bir ses kaydı gönderdiğinizde, başkaları çaldığında akıllı sözleşme otomatik olarak telif hakkı ödemelerini hesaplar.

Bu artık "dosya depolamak" değil, "varlık listelemek".

Üç, Hız ve Kullanılabilirlik: Metafizik değil, sistem düzeyinde optimizasyon.

Irys'in kendi paketleme mekanizması vardır, veriler yazıldıktan sonra doğrudan ağ düğümlerine dağıtılır.
IPFS'in "şans eseri" düğüm aramasına dayanmadığı gibi, Irys'in erişimi saniyeler içinde.
Ayrıca geliştiricilerin depolama katmanına doğrudan metadata yazmalarına izin verir, örneğin:

Dosya türü

Ait proje (örneğin "UXLINK Görsel Kaynak")

Dosya etiketleri veya kullanımı

Bu, hash'i bilmenize gerek olmadığı, yalnızca bağlamı veya proje adını bilerek verileri alabileceğiniz anlamına gelir.
Bu, Web3 uygulama katmanında özellikle kullanışlıdır, örneğin sosyal grafikler, AI eğitim veri setleri, oyun varlık kütüphanesi, hepsi anında ayarlanabilir.

Dördüncü, kritik farklılıkların tek cümleyle özeti.

Yön IPFSIrys mantık paylaşım sistemi veri pazarı teşvik yok, dostluğa dayanır, ekonomi hızına dayanır, metafizik istikrar, hızlı keşfedilebilirlik için hash destekli indeksleme ve etiketleme gereklidir, programlanabilirlik yok, akıllı sözleşmeler tarafından doğrudan veri konumlandırma dosya varlığı çağrılabilir.

Beş, bu neden önemlidir?

Çünkü Web3 "AI+veri ekonomisi" aşamasına girdiğinde, verinin değer iletim yeteneği, depolamadan daha önemlidir.
FIL "saklama" sorununu çözüyor;
Irys "paraya çevirme" sorununu çözüyor.

İşte fark bu:

FIL, "internet diski"dir; Irys ise "veri bankası"dır.

Gelecekte, Irys gibi protokoller AI veri akışı, içerik mülkiyeti ve zincir üstü uygulama ekosisteminin temeli haline gelecektir.
Hatta @UXLINK gibi "sosyal veri katmanı"nın arkasındaki itici motor haline gelebilir.

FIL verilerinizi saklamanızı sağlar, Irys verilerle para kazanmanızı sağlar.

#Irys KaitoYap @KaitoAI @irys_xyz @josh_benaron #Yap UXLINK