Önceki günlerde oldukça çılgın bir olaya tanık oldum - frenim 12,800 U'dan 370,000 U'ya çıktı, bir buçuk ayda 28 katına çıkmış. Dürüst olmak gerekirse, bu getiriler gerçekten abartılı, ama onun işlemlerini gözden geçirince, aslında temelinde üç disiplinle inatla devam etmek yatıyor.

O sırada hesabı neredeyse tükenmişti, adam çok panik olmuştu. Ben ona teknik göstergeleri anlatmadım, direkt olarak bu üç maddeyi aklına kazımasını söyledim:

**Birinci kural, hafif pozisyonla denemek, onaylandıktan sonra artırmak.**
Piyasa net bir sinyal vermeden, hemen tüm pozisyonu açmak için acele etmeyin. Birçok kişi bu yüzden likiditeyi kaybediyor - biraz bir işaret gördüklerinde bütün parayı yatırıyorlar ve sonuçta zirvede kalıyorlar. Önce küçük bir pozisyonla deneme yapın, trend gerçekten ortaya çıktığında, o zaman sert bir şekilde pozisyonunuzu artırın.

**İkinci madde, yalnızca kâr eden pozisyonlara ilave yapın, zarar eden pozisyonları kesinlikle desteklemeyin.**
Bu en insanlık dışı olanı. Düştüğünde maliyeti düşürmek için ek alım mı yapacaksın? O zaman çukur daha da derinleşiyor. Zarar eden pozisyonları eklemek sadece seni daha da zor duruma sokar, kazanan pozisyonları devam ettirmek doğru yoldur, ana parayı koruyarak hesap uçabilir.

**Üçüncü madde, akışa göre hareket et, tersine bahis yapma.**
Piyasa nereye gidiyorsa oraya git. Çok sayıda insan kaybediyor çünkü tersine gitmeye çalışıyor, sürekli dipten alabileceğini veya zirveden kaçabileceğini düşünüyor. Piyasa zor değil, zor olan kendi açgözlülüğünü ve şansını kontrol edebilmek.

1.28 bin U'dan dönüş yapabilmesi, "sabır" ve "beklemek" ile mümkün oldu - başkaları yükselişlerde alım yapıp düşüşlerde satarken o sabretti, başkaları yanlış işlemler yaparken o tam zamanında bekledi. Disiplin meselesi, söylenmesi kolay ama gerçekten uygulayabilen pek az insan var.

Bu örneği paylaşmak, herkesin yüksek kar peşinde koşmasını teşvik etmek değil, şunu söylemek istiyorum: Ticaret konusunda teknik elbette önemlidir, ama daha da önemlisi kendini kontrol edebilmektir.