Karbon vergisi tartışması COP30'da hararetlendi. AB, sınır ayarlama mekanizmasını sıkı bir şekilde savunuyor, ancak ticaret ortaklarından ciddi DİRENÇ ile karşılaşıyor. Gelişen ülkeler buna karşı çıkıyor—bunu iklim eylemi kılığına girmiş korumacılık olarak nitelendiriyorlar. Büyük ihracatçılar, Brüksel geri adım atmazsa misilleme tehdidinde bulunuyor.

Vahşi olan, bunun daha büyük finansal resmi nasıl etkilediğidir. Karbon fiyatlandırma mekanizmaları, sonunda blokzincir tabanlı karbon kredi sistemleriyle kesişebilir, ancak şu anda bu tamamen jeopolitik bir satranç. AB, ithalatları karbon ayak izi temelinde vergilendirmek istiyor ve bunun eşit şartlar sağladığını iddia ediyor. Eleştirmenler ise bunun sadece gelişen ekonomilere zarar veren bir engel olduğunu söylüyor.

COP30, uzlaşma sağlamak için planlanmıştı, ancak bu vergi meselesi daha derin bölünmelere yol açıyor. Bazı delegasyonlar ön oturumlardan ayrıldı. Uygulama son tarihlerinde zaman hızla geçiyor ve kimse yerinden kıpırdamıyor. Eğer bu çıkmaz devam ederse, paralel sistemlerin ortaya çıkmasını görebiliriz—ki bu, dürüstçe, merkeziyetsiz karbon izleme çözümlerine kapı açabilir.

İroni mi? Herkes teoride iklim hedefleri üzerinde hemfikir ama ticaret akışlarına ve rekabetçiliğe dokunduğunuz anda her şey dağılır. Bu alanı izleyin—çözüm ( veya bunun yokluğu) yeşil finansman altyapısını yıllar boyunca şekillendirecek.