Son zamanlarda birçok kaynağı yeniden inceledim ve bir soruyu netleştirmek istiyorum: Neden her altın boğa piyasasının döngüsünde, görünüşte aynı gibi olsa da, arka planda mantık her seferinde biraz farklı oluyor? Sonuç olarak, altının yükselişi aslında üç aşamaya bölünmüş durumda, sanki üç kapıyı birer birer açmak gibi.

İlk kapı her zaman korkudan başlar.
2006 yılında ABD konut fiyatları zirve yaptı, ertesi yıl yeni yüzyıl finansal krizi ve Paris Bankası'nın fonları dondurmasıyla piyasa o “bir şeyler olacak” kokusunu almaya başladı. Fonlar kaçmak istiyor, yatırımcılar panikledi, herkes kendini rahatlatacak bir şey arıyordu, böylece altın bir sığınak haline geldi. O zamanlar, iki yıl içinde yüzde altmış değer kazandı. Geriye dönüp baktığımda, bu aslında “birinci kapı”nın yeni açıldığının göstergesiydi.

Sonra, ikinci kapı 2008 sonbaharında ortaya çıktı. Lehman Brothers iflas etti, finans sistemi neredeyse boşaltıldı, Fed ise piyasayı kurtarmak için yoğun para pompalamaya başladı. O zamanlar, altının mantığı değişti; “kurtarma”dan “politikaların sonuçlarına karşı koyma”ya evrildi. İnsanlar, para basımının bu kadar artmasıyla daha büyük sorunlar çıkıp çıkmayacağını düşünmeye başladı. Böylece altın tekrar yükseldi, 1000 dolar sınırını aştı ve bir hedge aracı haline geldi.

Ancak, gerçek değişimi sağlayan üçüncü kapıydı. Quantitative easing (niceliksel genişleme) birkaç yıl boyunca devam etti, enflasyon yükseldi, borçlar patladı, piyasa devlet paralarına olan güveni sorgulamaya başladı. 2008 sonunda altın 700 dolar seviyesindeydi, 2011’e gelindiğinde ise 1900 dolara ulaştı. Bu, bir spekülasyon değil, insanların “güven” kavramını yeniden değerlendirmesiyle ilgiliydi. Güven sarsılmaya başladığında, altın gerçekten ruhunu kazandı.

Şimdi ise, bence şu anda “birinci kapıdan ikinci kapıya” geçiş aşamasındayız. Koruma içgüdüsü zaten güçleniyor, merkez bankaları altını yoğun şekilde alıyor, jeopolitik çatışmalar sıklaşıyor, borçlar yeni zirvelere ulaşıyor, ama piyasa henüz genişlemeye devam edeceğine tam anlamıyla inanmıyor.

Kendi tahminim, önümüzdeki iki yıl içinde likiditenin tamamen yön değiştirmesi ve enflasyonun yeniden yükselmesi durumunda, altının gerçekten 7000 dolara ulaşma şansı olabilir. Bu kulağa uzak gelse de, tarihsel kurallara bakıldığında, imkansız değil.