8 yıl önce, 5000 lira boş paramla piyasaya girdim. O zamanlar düşüncem çok basitti: kaybedersem bunu okul ücreti olarak kabul ederim. Beklemediğim şey, bu okul ücretinin sonunda 25 milyon lira olmasıydı.

Açıkçası, ben bir dahinin ta kendisi değilim. Son iki yılda standart bir puan toplayıcıydım - insanların önerdiğine göre tüm yatırımı yaptım, k line'ın düştüğünü görünce delice ekleme yaptım, hatta bir kere de internet kredisi alıp şansımı denemek istedim. En kötü günlerden birinde, 100.000 liralık pozisyonu canlı canlı 1.000 liraya düşürdüm. O günlerde her gün instant noodle yedim, ticaret yazılımını kaldırıp tekrar yükledim, tekrar yükleyip kaldırdım.

Kurtuluş, o korkunç mağlubiyetten geldi. Kaybettikten sonra hissettiğim uyuşuklukla bir gerçeği anladım: Hayatta kalmak, hızlı para kazanmaktan bin kat daha önemli.

Bu yıllar içinde, hayatta kalma kurallarını geliştirdim. Yüksek bir teori değil, sadece kanlı derslerle kazanılmıştır.

**Birinci Madde: Sadece boş para kullanın, zarar durdurmayı ayarlayın**

Bu benim sınırım. 100.000 depozito mu? En fazla 20.000 çıkarıp oynarım. Aylık 8.000 kazanıyorum? Düzenli yatırımım 800'ü geçmesin. Piyasa ne kadar çılgın olursa olsun, ben kredilere dokunmam, kaldıraç açmam. Neden? Çünkü piyasa her zaman var, ama senin anaparan bir gecede sıfırlanabilir.

Ev parası, düğün parası, emeklilik parası - bunlara dokunulmamalı. Çok sayıda insanın tüm parasını riske attığını ve sonunda temel yaşamlarını bile sürdüremediklerini gördüm.