《天道》 içindeki bir söz hoşuma gidiyor: "Eğer benim yeteneklerim beni sadece yoksul ve sefalet içinde bırakıyorsa, o zaman yoksulluk ve sefalet benim değerimdir. Ne yapmak istediğimle, ne yapabileceğim iki farklı şeydir; bu, koşullara bağlıdır. Eğer ben kendimi bir şeyin farkına varmazsam, bana veremezsin; verildiğinde de onu tutamam. Ancak ben kendim bir şeyin farkına vardığımda, bunu yapma ihtimalim var; yapabildiklerim benimdir." Bu dünyada en acı tokat, parmak uçlarında durup gökyüzündeki aya ulaşmaya çalışmak ve sonunda elindeki çömleği kırmaktır. Kaç kişi kumarbaz gibi yaşadı, tüm mal varlığını bir hayal peşinde harcayıp, kapı önünde kurutulan üç kilo pirinci kaybetti? Senin düşündüğün cesaret, aslında açgözlülüğün kahraman kıyafeti giymesi; hayran olduğun zirve, belki de başkalarının çaresizliğidir.