Lise tarih öğretmeninin Kültürel Devrim dönemine dair bazı şeyler anlattığını duydum, o dönemde herkesin öğretmenlere olan hayranlığının nasıl delice olduğunu anlattı:

Her ailede bir portre afişi; her bireyde bir alıntı kitabı, evde kahvaltıdan önce ezberlenmeli, yatmadan önce de ezberlenmeli. Toplantıdan önce ezberlenmeli, üretimden önce de ezberlenmeli; her bireyde bir eğitmenin portre rozetinin olması zorunludur, düzgün bir şekilde takılmalıdır.
Bir köyde dolaşan bir satıcı, sıcak havada terleyince, insan figürlü rozetini ip ile bağlayıp omuzuna astı. Birisi bunu görünce dayak yedi ve bir ay boyunca halkın önünde sorguya çekildi. (Öğretmen bunu bir fıkra gibi anlattı)
Eğitmenin vefatından birkaç yıl sonra hâlâ birçok insan ağlıyordu (ölüm yıldönümü), o zamanlar insanlar oldukça batıl inançlıydı, biraz pirinç alıp bir gece suya bırakmak için dar bir elek kullanıyorlardı, sonra eğitmen geri dönecekti.
……
Birçok içeriği hatırlayamıyorum, çoğu o öğretmenin kişisel deneyimlerine ait.
Kulağa çok komik geliyor, o tür bir delilik şu anki fan kültüründen yüz kat daha fazla olmalı.